Forminga

Forminga (stgr. φόρμιγξ phórminks) – starogrecki instrument strunowy szarpany, bez gryfu, odmiana liry albo kitary^[1].

Od liry i kitary odróżniał się większą liczbą strun^[1]. Podobnie jak kitara miał korpus rezonansowy w postaci drewnianego pudła, z wewnętrznie pustymi ramionami połączonymi poprzeczką zwaną jarzmem. Struny z włókien roślinnych, nawinięte z jednej strony na jarzmie, a z drugiej umocowane u dołu rezonatora, szarpane były plektronem, którego grający używał prawą ręką; lewa ręka skracała struny^[2].

Nazwa forminga łączy się z Homerem, nazywającym tak instrument, którym sam się posługiwał^[1][2]. Pierwsza pytyjska oda Pindara będąca hymnem na cześć Hierona z Syrakuz wychwala również złotą formingę Apollina^[2].

Był to instrument głównie wirtuozowski, gra na nim obowiązywała na agonach muzycznych podczas igrzysk pytyjskich odbywających się w Atenach, Delfach i na wyspie Delos^[2].